TEKST EN FOTO: BERT DELLEMAN
Vooraf was het nog de vraag: wie gaat op het EK het Nederlandse doel verdedigen? Een aantal weken voor aanvang hakte bondscoach Koeman met zijn keuze voor Bart Verbruggen de knoop door. Tot veel vreemde blikken leidde dit niet. In de interlands dat de Brighton and Hove Albion-doelman onder de lat stond maakte hij een prima indruk. Zonder meer is Verbruggen een talentvolle keeper. Maar hoe gaat hij presteren op het EK, waar heel Nederland over zijn schouders meekijkt? Bert Delleman volgt elke wedstrijd zeer nauwkeurig de verrichtingen van de Oranje-goalie.
Bij het bekijken van de koppies tijdens het volkslied oogden de voetballers verzorgd en rustig. Bart Verbruggen had een wat bezwete en onrustige uitstraling. Zou het toch de spanning zijn bij zijn debuut op een EK? Van die vermeende onrust was bij het begin van de wedstrijd weinig te merken. Al na elf seconden werd hij door Van Dijk in het spel betrokken en kreeg hij een terugspeelbal. Vervolgens aanschouwde Verbruggen het veld voor zich en nam de tijd om een keuze te maken. En die was verrassend: zijn eerste balcontact was direct een lange bal op Memphis. Later in de wedstrijd sloeg hij weer met precisie linies over door twee keer te passen op Gakpo.
Kansloos bij tegendoelpunt?
Opvallend was ook dat Verbruggen dicht achter Van Dijk speelde, als een soort elfde voetballer die rugdekking geeft, net voor de zestienmeter. Ook als de Polen op het middenveld de bal hadden, bleef dat zijn positie. De Pool Salomon zag dat en waagde een (lob)schot, maar dat ontbeerde elke kracht en richting. Het eerste serieuze werk voor Verbruggen ontstond in de 15e minuut, toen Polen een corner mocht nemen. Buksa won het kopduel van Dumfries en Van Dijk. Verbruggen was kansloos. Of toch niet helemaal? Wanneer we kritisch kijken had hij wellicht meer kunnen doen: niet meebewegen naar rechts waar het duel plaatsvond, maar meer midden in het doel in positie blijven. Nu stond hij net niet helemaal stevig op de grond, waardoor hij niet eens in de buurt van de bal kwam.
Onrustige handen
Na de gelijkmaker van Nederland kon Verbruggen zich wel voor het eerst onderscheiden: een schot bij de eerste paal in de 31e minuut werd goed gepareerd. Ondanks zijn lengte is Verbruggen snel aan de grond, maar zijn handenwerk oogt nog wat onrustig. Wellicht had hij de bal kunnen pakken of nog meer naar een neutrale zone kunnen verplaatsen. Ook in de 53e minuut kon de doelman zich laten zien: hij had een goede reflex in huis op een verdekt schot uit de rug van De Vrij. Wat hierbij opviel is dat hij strekkend uitviel, terwijl hij ook had kunnen blijven staan. Weer waren de wat onrustige handen zichtbaar, waarbij het onduidelijk was waar de rebound zou eindigen.
Cruciale redding
Pas in de 60e minuut werd er door de Polen echt druk gezet, wanneer Verbruggen de bal aan de voet had. Dit resulteerde in een matige lage trap die eindigde in een soort niemandsland. Een prooi voor de tegenstander. Gelukkig ontstond hier geen gevaar uit. Over de gehele wedstrijd gezien kenmerkte Verbruggen zich door goed te anticiperen op hoge frontale ballen, waarbij hij snel in de voeten was en uit het duel met de aanvallers bleef. Zijn finest moment beleefde de Oranje-keeper in de 88e minuut. Polen zette aan om de gelijkmaker te forceren. Piotrowski zette voor op Swiderski, die laag in Verbruggens rechterhoek schoot. De doelman was snel bij de grond en pareerde de bal met één hand. De rebound verdween in het zijnet, waardoor het een cruciale redding was. De laatste serieuze bal op doel was een afstandsschot in de 92e minuut die Verbruggen lang van tevoren zag aankomen. Net voor de stuit pakte hij de bal op een betrouwbare wijze. Hierbij heb ik één kritische noot: had hij de bal niet eerder kunnen attaqueren, om die verraderlijke stuit te omzeilen?
Conclusie
Mijn algehele conclusie is dat er bij Nederland een rustige en makkelijk trappende keeper op doel staat, die dicht achter de laatste line als elfde voetballer speelt. Ondanks zijn lengte komt Verbruggen makkelijk naar de grond, en is hij technisch goed. Alleen zijn handenwerk oogt nog wat onrustig, waardoor hij makkelijk rebounds weggeeft. Maar bovenal: we hebben weer een keeper!
