Een normale kantoordag voor Verbruggen

TEKST EN BEELD: BERT DELLEMAN

Vooraf was het nog de vraag: wie gaat op het EK het Nederlandse doel verdedigen? Een aantal weken voor aanvang hakte bondscoach Koeman de knoop door: Bart Verbruggen is de eerste keeper. Tot veel vreemde blikken leidde dit niet. In de interlands dat de Brighton and Hove Albion-doelman onder de lat stond maakte hij een prima indruk. Zonder meer is Verbruggen een talentvolle keeper. Maar hoe gaat hij het doen op het EK, waar heel Nederland over zijn schouders meekijkt? Bert Delleman volgt elke wedstrijd zeer nauwkeurig de verrichtingen van de Oranje-goalie. 

Voor het toernooi werd er door de kenners geroepen dat in de achtste finales het echte werk zou beginnen, en er zeker geen kleine landen meer in de race zaten. Welnu: Roemenië bleek daarop een uitzondering. De ploeg oogde wat verzwakt en kon geen vuist maken tegen Nederland. Daarom had Bart Verbruggen een relatief rustige avond. Toch is het goed om een aantal acties van hem te analyseren en van commentaar te voorzien.

Een wat stroef begin

De Roemenen zetten in de eerste minuten flink wat druk op de Nederlandse verdediging. Eén van Verbruggens eerste balcontacten liep met een sisser af. De Oranje-doelman had de bal aan zijn voeten en stond opengedraaid in de richting van De Vrij, die vervolgens ook de bal van zijn keeper kreeg. De Vrij passte terug naar Verbruggen. In plaats van een andere opening te verkiezen, passte hij de bal wéér naar zijn voorstopper, die hij daarna weer terugkreeg. De Roemenen roken de geringe vindingrijkheid en verhoogden de pressie. Uiteindelijk zag Verbruggen ternauwernood een uitweg en verplaatste de bal naar de vrije linkerzone, vlak voor het gevaarlijk inkomen van de spits. Nederland speelde zich er toch onderuit en kwam een linie verder. In een volgende situatie was Verbruggen rücksichtsloser. Een bal die achter De Vrij viel, met een aanvaller in zijn rug, schoot hij vakkundig de tribune in. Veiligheid voor alles, zal hij gedacht hebben. Een goede beslissing, ook al leek het wat onorthodox.

Toegevoegde waarde

Een aantal lange passes van Verbruggen lukte niet altijd goed, maar in de 16^e minuut toonde hij zijn toegevoegde waarde in balbezit voor dit Nederlands Elftal. Met een splijtende pass door de linies speelde hij de bal naar Simons. In de 45e minuut kwam het moment dat hij het eerste, en zo bleek later ook enige, schot op doel kreeg. Een hoog schot waar Verbruggen steeds zicht op had, pakte hij  niet direct klemvast. De bal kwam niet helemaal lekker in zijn handschoen en rolde een beetje naar beneden richting de binnenkant van zijn polsen. Gelukkig was de snelheid van de bal er al uitgehaald, waardoor deze in zijn bezit kwam.

Voorzet Stanciu

In de 47e minuut kon Verbruggen zich echt onderscheiden. Een slimme vrije trap van Stanciu eindigde op de lijn van het vijfmetergebied, een positie waarop de keeper moest handelen. Ook al was de bal dalend en ontbrak het volledige zicht erop, Verbruggen stortte zich tussen twee Roemenen in, en stompte de bal haast onderhands weg. Zijn armen waren vrij laag. Hij had daarbij het geluk dat de bal net aan over het hoofd van één van de aanvallers scheerde. Aan Nederlandse kant stond het dus even niet goed. Wat me in deze situatie bevreemdde was dat de startpositie van de Nederlandse verdediging ruim een meter in de zestien was. Als besloten werd om iets hoger te staan, dan had Verbruggen meer zicht op de bal gehad, kon hij eerder anticiperen, en duurde het langer voordat de aanvallers in zijn ‘personal space’ kwamen. De Roemenen hadden dan immers ook hogerop moeten beginnen. Ook Verbruggen had naar mijn mening verder van de lijn kunnen starten.        

Voorzet Man

Het laatste moment dat Verbruggen zich kon laten zien was in de 90^e minuut. Een lange en hoge voorzet van Man viel rondom de penaltystip. Verbruggen anticipeerde goed, maar pakte de bal weer laag bij de grond. Hij had deze wat eerder en hoger kunnen pakken. Ondanks dat de aanvaller achterwaarts met de bal meeliep, geen snelheid had en daarom geen gevaar vormde, vind ik dat een doelman onafhankelijk van de situatie zo snel mogelijk in balbezit moet komen. Dit moet in zijn systeem zitten. Daarmee voorkom je dat je afhankelijk wordt van de factor geluk, zoals bij de stompbal die op een haar na door de Roemenen gemist werd.

Conclusie

Ondanks de verwachting dat het er nu écht om ging spannen, werd Verbruggen tegen Roemenië niet echt getest. Het was een relatief rustige wedstrijd voor hem. Een klein punt van zorg was wel dat bij druk in de opbouw zijn opties wat beperkt bleven. En dat hij nog dominanter mocht zijn in zijn uitgangspositie, waardoor hij eerder de hoge ballen kon aanvallen. Maar een groot pluspunt was dat hij geen angst kende om zich in de situatie te storten, toen de bal te midden van aanvallers in het vijfmetergebied viel. Verbruggen speelde een solide wedstrijd in een zeer dominant Nederlands Elftal. Dat geeft vertrouwen voor komende zaterdag.