‘Voor mij voelde elke gewonnen wedstrijd als het winnen van de Champions Leaguefinale’
Het zijn de mannen die in een ver of minder ver verleden de vaderlandse voetbalvelden betoverden. Ze vielen op met spectaculaire saves, stopten penalty’s, scoorden zelfs doelpunten, maar gingen ook wel eens volledig de mist in. We hebben het over de levende legendes. Keeperssite spreekt met doelmannen die onze voetbalgeschiedenis schreven. Want uit het oog, is nooit uit het keepershart. In aflevering 1 van Legendarische Keepers: Luciano da Silva.
Luciano da Silva speelde van 2007 tot 2014 voor FC Groningen en groeide in die tijd uit tot één van de publiekslievelingen van stadion Euroborg. De 1,77 meter lange Braziliaan viel op door zijn katachtige manier van keepen en won in het seizoen 2008-2009 de Zilveren Schoen. Inmiddels is Luciano zeven jaar gestopt met voetbal en woont hij weer in zijn geboorteplaats Purilândia, op zo’n vierhonderd kilometer afstand van Rio de Janeiro. Keeperssite belde met de vrolijke oud-doelman, die nog steeds vloeiend Nederlands spreekt.
Hoe is het met je en hoe bevalt het leven na je actieve voetbalcarrière?
‘Met mij gaat het heel erg goed. Ik heb vanwege een kapotte kruisband lang met veel pijn gespeeld en besloot op mijn 34e dat het genoeg was. Ik ben toen teruggegaan naar Brazilië. Hier run ik nu samen met mijn vrouw een kinderkledingwinkel en hebben we een dochter van veertien jaar. In Brazilië is het een traditie, dat wanneer een meisje haar vijftiende verjaardag viert, er een groot feest wordt georganiseerd. M’n dochter wil dit feest heel graag in de Euroborg houden. Ze heeft de eerste zeven jaar van haar leven in Nederland gewoond en koestert, net als ik, hele warme herinneringen aan de tijd in Groningen.
Verder ben ik nog erg actief. Ik fiets heel veel en voetbal op zondag met vrienden. Na de wedstrijd drinken we gezellig een biertje.’
Via de Braziliaanse clubs Tombense FC en Vasco da Gama speelde je eerst zeven jaar bij het Belgische Germinal Beerschot, om vervolgens voor dezelfde tijdspanne bij Groningen onder de lat te staan. Hoe kijk je terug op je loopbaan?
‘Ik ben zeer dankbaar dat ik profvoetballer ben geworden en heel erg trots dat ik in Europa heb gespeeld. Dat is altijd een grote droom geweest. Ik kan niet één moment noemen dat eruit schiet. Zo was elke thuiswedstrijd in de Euroborg voor mij een feest. Ik heb altijd een mooie band met de supporters gehad en het was geweldig om een overwinning met hen te kunnen vieren. Voor mij voelde elke gewonnen wedstrijd als het winnen van de Champions Leaguefinale. De loopbaan die ik heb gehad zie ik als beloning van keihard werken, net als de All Starswedstrijd die ik in 2010 mocht spelen. Via een kennis werd ik uitgenodigd om in Estadio da Luz een wedstrijd mee te doen met oud-spelers als Figo, Fabien Barthez, Jens Lehmann en Edgar Davids. Een fantastische avond die ik me altijd zal blijven herinneren.’
Wat zijn je toekomstplannen?
‘Tweeënhalf jaar geleden was ik nog keeperstrainer bij Beerschot, maar vanwege de coronacrisis moest ik terug naar Brazilië. Wie weet keer ik later nog eens terug of word ik ooit keeperstrainer bij FC Groningen of een andere Europese club. In ieder geval heb ik nog steeds contact met mijn oud-teamgenoot en huidig technisch directeur Mark-Jan Fledderus. Verder zorg ik ervoor dat ik heel fit blijf, volg ik de keeperswereld op de voet en geef en bekijk ik trainingen. Maar het belangrijkste is om zoveel mogelijk te genieten van het leven, samen met vrienden en familie.’
