Zoals we in het vogelrijk huismussen en trekvogels kennen, zijn er in het Nederlandse keepersgilde doelmannen die hun vaderlandse vereniging jarenlang trouw blijven én zijn er keepers die zijn ‘uitgevlogen’ om het geluk in den vreemde te proeven. Keeperssite spreekt om toerbeurt met deze paradijskeepers. In aflevering 3 van seizoen 2 spreken we met Steven van Dijk. De doelman is een nieuw avontuur op de Faeröer Eilanden aangegaan.
Een jaar geleden spraken we voor het laatst met Steven van Dijk. Op dat moment kwam hij uit voor het Australische The Cove FC. De avonturier vertelde dat hij het leven in Adelaide heerlijk vond, maar op sportief vlak een nieuwe stap ambieerde. Toen het seizoen in de herfst van 2022 afgelopen was, volgde een terugkeer naar ons koude kikkerlandje. Van Dijk bleef keihard trainen en was ondertussen druk aan het netwerken. Zo stuurde hij via LinkedIn onder meer een bericht naar de hoofdtrainer van 07 Vestur. Hierop volgde geen reactie. De verbazing van de 25-jarige keeper was dan ook groot toen de clubdirecteur hem een paar weken later een bericht stuurde. De inhoud was simpel: heb je nog interesse om voor Vestur te keepen?
“Het leven in Adelaide was heerlijk, maar op sportief vlak ambieerde ik een nieuwe stap”
Visum
Van Dijk zag het avontuur wel zitten en vanaf dat moment ging het snel. Binnen een mum van tijd zat de paradijskeeper in het vliegtuig naar de Faeröer Eilanden. Wat minder snel ging was het regelen van een visum. Zonder visum kunnen de spelers niet ingezet worden in officiële wedstrijden. Begin mei was alles in orde en maakte de Apeldoorner zijn debuut. In de kwartfinale voor de beker was Argir Boltfelag de tegenstander. “Ik had al twee keer met het tweede meegedaan, maar het niveau van het eerste is toch wel iets hoger. In de eerste helft moest ik daarom enigszins wennen, maar in de tweede helft heb ik het goed opgepakt. We wonnen met 2-1 en het was lekker om weer tussen de palen te staan.”
Conference League
In de competitie van de Faeröer Eilanden spelen tien teams. De nummers één tot en met drie plaatsen zich voor Europees voetbal, evenals de bekerwinnaar. Plaatsing via de competitie wordt voor het kleine Vestur normaal gesproken een zware opgave. Maar Van Dijk hoeft met zijn team nog maar twee tegenstanders te verslaan om zich te kwalificeren voor de voorrondes van de Conference League. “De meeste grote clubs zijn al uitgeschakeld. De enige grote club die er nog inzit is HB Thorshavn. Hier spelen wij helaas tegen, maar je weet het nooit. Mochten we winnen, dan hebben we in ieder geval een goede kans om de finale ook te winnen.”
Trommels, trompetten en vlaggen
Van Dijk heeft het naar zijn zin en vind het geweldig om zich volledig op het voetbal te kunnen richten. “We trainen fulltime en op sommige dagen twee keer. Het is mooi om elke dag bezig te zijn met wat je het liefste doet. De meeste jongens uit het land zelf werken nog wel ernaast, maar we hebben zeven of acht buitenlandse spelers. Zij zijn allemaal alleen met voetbal bezig.”
Mede door de inbreng van de buitenlandse spelers is de goalie positief verrast over het niveau. Alhoewel het zich lastig laat vergelijken met de Nederlandse competitie. “Dat is een beetje appels met peren vergelijken. Nederland staat bekend om verzorgd en tactisch sterk voetbal. Dat is op de Faeröer Eilanden een stukje minder. Ik schat de top vier, bestaande uit de clubs met het grootste budget, gelijk aan het niveau van de clubs die onderin de Keuken Kampioen Divisie spelen. De overige zes clubs, waar wij onder vallen, kunnen meekomen in de top van de amateurs. Een verschil is wel dat het hier veel meer leeft dan bij de meeste clubs in de Nederlandse eerste en tweede divisie. We spelen hier in kleine en kneuterige stadionnetjes die goed gevuld zijn. Bij mijn debuut waren er zo’n 800 mensen, onder wie een deel trommels, trompetten en vlaggen bij zich had.”
“Hier vallen geregeld goals uit corners die er in één keer inwaaien”
Wind
De grootste uitdaging zit voor de paradijskeeper in het omgaan met de weersomstandigheden. “Op één dag kan het hier drie keer sneeuwen en drie keer zonnig zijn. Dat is echt bizar en heb ik nog nooit meegemaakt.” De grootste moeilijkheidsfactor is echter de wind. “Dit kan zo’n grote rol spelen. Je kunt een goed voetballend team hebben, maar soms kan de wind het onwijs moeilijk maken om te voetballen. Dat kan echt een wedstrijd bepalen. Hier vallen geregeld goals uit corners die er in één keer inwaaien. Af en toe is het echt niet te in te schatten hoe ballen vallen en hoe ze met de wind worden meegenomen. Daar heb ik maar mee te dealen. Maar wat ik wel weet: als je hier goed kunt presteren, dan kun je het overal.”
