TEKST: ANDRÉ KRUL
‘Vamos!’ ‘Rapido!’ ‘Bueno!’
De stemmen van de fanatieke Colombiaanse keeperstrainers schallen over het kleine, tussen industriële bedrijvenpanden ingeklemde, kunstgrasveldje. Vandaag trainen er zestien keepertjes op Academia De Arqueros Cancerbero: de keepersschool van oud-prof Andres Saldarriaga en Napoli-doelman David Ospina.
Nadat ik zelf acht jaar geleden voor het Colombiaanse Boyaca Chico speelde, ben ik voor de eerste keer terug in het voetbalgekke land. Naast dat ik oude bekenden bezoek in Tunja, het nietige stadje in het Andesgebergte waar “El Chico” zijn thuiswedstrijden speelt, reis ik af naar Medellin, de stad waar mijn oud-teamgenoot Saldarriaga zijn keepersschool runt. David Ospina is officieel mede-eigenaar, maar alleen fysiek aanwezig wanneer hij vakantie heeft.
Typisch Zuid-Amerika
De training vindt plaats onder typisch Zuid-Amerikaanse omstandigheden: het is warm, ouders en andere geïnteresseerden slaan de training vanaf de zijkant gade en het kunstgrasveld is niet alleen klein, maar vooral ook oud en keihard. Vanwege het gebrek aan goede velden, wordt er voor trainingen vaak uitgeweken naar plaatsen zoals deze. Zelf heb ik eens een week op een keepersschool in Buenos Aires getraind en daar al na één van de eerste trainingen bij een val mijn heup geblesseerd. Ik weet dus maar al te goed hoe hard de velden zijn.
De omstandigheden weerhouden de trainers en keepers er echter niet van om een uur lang met volle overgave te trainen. Waar ik zelf het meest benieuwd naar ben, is of er op een andere manier getraind wordt dan we in Nederland gewend zijn. Ik maak een rondje langs het veld en al snel is duidelijk, dat het kort op de bal komen, om vervolgens in een hoog blok te komen, centraal staat. De keepers zijn onderverdeeld in drie groepen en gaan langs drie verschillende stations, waar zij onder leiding van Andres en zijn assistenten steeds een kwartier lang trainen. De oefeningen zijn iedere keer iets anders, maar de accenten blijven hetzelfde.
Plastic speelgoedballen
De training lijkt, behoudens de omstandigheden, niet heel verschillend van de Nederlandse methode op keepersscholen. Toch valt me iets op wat ik nog niet eerder gezien heb. Eén van de Colombiaanse keeperstrainers gebruikt zachte plasticballen ballen, het type dat in speelgoedwinkels gekocht kan worden, om het blok te oefenen. Waar de bal door de andere trainers en keepers meestal laag wordt gehouden als het blok wordt ingezet, vuurt deze “entrenador” de ballen vol in het bovenlichaam van de keepers.
Het blijkt op Cancerbero dé manier te zijn om jonge doelmannen te helpen over hun angst heen te komen om de bal van dichtbij hard op het lichaam geschoten te krijgen. De keeperstraining wordt afgesloten met een partijspel, waarin er steeds twee keepertjes op doel staan en de anderen als veldspeler fungeren. Na de training maken we een groepsfoto, haal ik met Andres oude herinneringen op, waarna het voor mij tijd is om mijn weg weer te vervolgen. Hasta luego!
