DE KEEPERSTRAINER I TEKST: SJOERD MOSSOU I BEELD: PIM RAS
FETISJ
Als kind had ik vroeger een keepershandschoenenfetisj. Van elk model dat te koop was, kende ik niet alleen exact de winkelprijs uit mijn hoofd, maar ook het typenummer en de bijbehorende keeper.
Stanley Menzo droeg bijvoorbeeld de ‘Uhl 013’, de duurste handschoen uit de seizoensfolder van 1990, in blauw met geel. Walter Zenga had paars/blauwe handschoenen van Uhlsport, model ‘Uhl 036’, exact een tientje goedkoper.
Hans van Breukelen was een Reusch-man, een merk dat in Nederlandse sportzaken wat lastiger was te krijgen, maar daarom alleen maar aan mythische status won.
Gebiologeerd keek ik naar de grote gesponsorde handen van Hans, die op elftalfoto’s altijd pontificaal zijn eigen handschoenen tentoonstelde. Niet alleen door ze opzichtig over zijn armen heen te leggen op de elftalfoto, maar ook door het karakteristieke keeperstoilettasje dat hij altijd bij zich droeg. ‘Reusch’, stond daar op in grote letters. Zo’n tasje wilde ik ook.
De markt voor keeperhandschoenen is inmiddels compleet veranderd. De oude marktleider Reusch is inmiddels één van de velen, Uhlsport idem dito, het wemelt inmiddels van de merken.
Adidas ging vanaf midden jaren ‘90 steeds serieuzere handschoenen maken, waaronder de ‘Finger Save’, toch een beetje de ‘Predator’ onder de keeperhandschoenen. Later kreeg je Stanno, in eerste instantie een merk dat in mijn ogen wat sexappeal miste, maar inmiddels een gerenommeerde partij.
Persoonlijk draag ik meestal het merk Aviata, dankzij een Tilburgse kennis die ieder seizoen met liefde een paar komt afgeven. Heerlijke handschoenen, die ik beschouw als een soort onontdekt geheim, een beetje zoals dat ene fijne restaurantje op vakantie waar géén toeristen komen.
Ook een paar handschoenen van Ronald Waterreus (RW) bevielen een paar jaar geleden erg goed. (Pas bij het schrijven van dit stukje ontdekte ik nóg een hele berg andere merken, van ‘Titan’ tot ‘Renegade’ en van ‘Brave’ tot ‘Rinat’.)
De tijd dat ik per se wilde lijken op de topkeepers van televisie, is inmiddels wel voorbij: als veertiger vind je nu eenmaal andere dingen belangrijk. Alle spectaculaire innovaties van de laatste jaren heb ik grotendeels gemist, goedbeschouwd heb ik alleen de fingersave onthouden.
Welk merk Jasper Cillessen draagt, of Justin Bijlow? Ik zou het op moeten zoeken.
Wat vrijwel al die merken gemeen hebben: ze worden gemaakt door en voor liefhebbers, voor freaks ook. Als keeper heb je een zekere afwijking nodig als het om materiaal gaat. Ieder naadje moet goed zitten. Elk klittenbandje luistert nauw. Elk nieuw soort foam moet meteen lekker aanvoelen.
En dan laat ik vage dingen zoals ‘gevoel’ nog maar even buiten beschouwing. Een handschoen waarmee je op de eerste training meteen een blunder maakt: goede kans dat-ie in de prullenbak belandt, nog vóór zijn eerste wedstrijd.
Over keepers wordt vaak gezegd dat ze gek zijn. Als er één markt is die juist daarvan profiteert, dan is het wel die van keepershandschoenen.
