TEKST: ANDRE KRUL | BEELD: RKC WAALWIJK
Kostas Lamprou is een opvallende verschijning in keepersland. Met zijn 1,76 meter is hij klein van stuk, maar groots in daden. Na een aantal seizoenen waarin Lamprou weinig aan spelen toekwam, toont hij zich dit seizoen bij RKC Waalwijk een betrouwbare doelman die opvalt met katachtige reddingen. In een openhartig verhaal vertelt de Griekse doelman over de tegenslagen die hij in zijn carrière heeft moeten overwinnen en hoe hij hiermee is omgegaan.
Lamprou groeit op in het Griekse Chalkida en speelt zijn eerste wedstrijdjes bij amateurclub Atromitos Elpida. Als kleuter is de nu 29-jarige doelman al helemaal gek van keepen en zelfs in de autoritjes met zijn ouders duikt hij op de achterbank van links naar rechts en terug. Zijn grote droom vanaf dat moment is om als professioneel keeper de wereld te veroveren. Op 14-jarige leeftijd lijkt Lamprou een reuzenstap te zetten om deze droom werkelijkheid te laten worden: via een zaakwaarnemer doet de mogelijkheid zich voor om stage te lopen bij Ajax. Het blijkt echter een voorbode te zijn van de eerste tegenslag die de Griek zal moeten verwerken.
Loser
“Bij Ajax heb ik zeven maanden meegetraind, maar ben ik uiteindelijk niet in de opleiding opgenomen. De reden hiervoor was dat ze me niet lang genoeg vonden en dat ze daarom het risico te groot vonden om in een buitenlandse keeper te investeren. Met mijn moeder ben ik naar Nederland gekomen en met haar heb ik de optie besproken om terug te gaan naar Griekenland. Voor mij was het al snel duidelijk dat ik dit absoluut niet wilde. Ik kwam naar Nederland om mijn droom achterna te gaan en wilde niet als een loser terugkeren. Tegen m’n moeder heb ik gezegd dat ik pas terug wilde gaan op het moment dat ik het hoogste niveau in Nederland bereikt had.”
Lamprou meldt zich aan bij amateurclub Amstelveen Heemraad, waar hij al regelmatig met de A1 meespeelt. De Griek voelt het vertrouwen van de club, maar krijgt al snel met nieuwe tegenslag te maken. “In mijn eerste seizoen scheurde ik mijn kruisband af. Gelukkig mocht ik bij Ajax revalideren, maar toen ik net weer fit was brak ik tijdens een wedstrijd bij Amstelveen mijn pink en zat ik een tijdje in het gips.” Lamprou vecht zich terug, loopt stage bij Anderlecht en Sparta, maar wordt uiteindelijk aangenomen door Feyenoord. Bij de Rotterdamse club komt hij in de B1 terecht en klimt steeds hogerop in de jeugdopleiding. De stap naar het eerste elftal blijkt echter nog te groot te zijn en op zijn achttiende wordt Lamprou verhuurd aan stadgenoot Excelsior, destijds spelend in de Eredivisie.
In de maling genomen
“Bij Excelsior begon ik in de voorbereiding als eerste keeper, maar werd me vanaf het begin duidelijk gemaakt dat de club op zoek was naar een meer ervaren keeper die in de competitie zou gaan spelen.” In de persoon van Cees Paauwe, overgenomen van FC Twente, wordt deze keeper ook aangesteld, maar waar Lamprou verwacht in ieder geval op de bank te zitten, krijgt hij wederom een teleurstelling te verwerken. “Zonder enige uitleg werd ik plotseling derde keeper en zat ik bij de wedstrijden helemaal niet meer bij de selectie. Ik voelde me in de maling genomen en in de winterstop ben ik teruggegaan naar Feyenoord. Op dat moment was ik nog liever 480e keeper bij Feyenoord dan derde keeper bij Excelsior.”
